Wenen heeft met het parkappartement Belvedere zijn eerste Renzo Piano.
De Italiaanse toparchitect die het Centre Pompidou, de New York Times Building en de wolkenkrabber "The Shard" in Londen heeft ontworpen, levert met vijf woon- en hoteltorens een bijdrage aan de bouwgeschiedenis van Wenen.
De Belvedere-appartementen staan in het stadsontwikkelingsgebied – tussen het nieuwe Centraal Station, het kasteel Belvedere, de massieve bakstenen bouwwerken van het voormalige militaire gebouw Arsenal en het recreatiegebied Schweizergarten.
"Het was niet onze bedoeling om een architectenvuurwerk te ontsteken", vertelt Thorsten Sahlmann, die sinds 20 jaar architect is bij Renzo Piano Building Workshop en verantwoordelijk was voor de implementatie van de Belvedere-appartementen.
"Wij wilden de omgeving erbij betrekken, veel licht en interessante uitzichten bieden, de oppervlakte van de binnenstad goed benutten en daardoor een bouwsteentje aan de bouwgeschiedenis van de stad bijdragen of deze voortzetten", licht Sahlmann toe, die het object als "in het spanningsveld tussen oud en nieuw" beschouwt.

De eerste ideeën en ontwerpen van Renzo Piano voor de Belvedere-appartementen zijn afkomstig uit 2008.
"De basisprincipes van het eerste ontwerp werden aangehouden, maar de wereld draait door", benadrukt Sahlmann.
"Hoe kun je interessante woonruimte scheppen, die toch nog zo dicht bij het treinstation ligt", was de kerntaak.
Piano en zijn team wilden geen "grote muur" oprichten. Ze wilden "Doorkijkjes scheppen" en daardoor ontstond deze verdeling in blokken die tegenwoordig de vijf woon- en hoteltorens vormen. "Voor woningbouw is veel licht en een zo interessant mogelijk uitzicht nodig.
De polygonale plattegrond maakt deze uitzichten mogelijk", licht Sahlmann toe en vertelt bovendien dat het object veel verschillende typen woningen biedt, maar dat elk type woning toch nog slechts één keer voorkomt.
De kamerhoge vensters en de uitgekiende hoeken maken de relatie met betrekking tot de stad en de integratie van de Schweizergarten mogelijk.
De buitengewone pilarenconstructie van het gebouw integreert net zo in de locatie, omdat deze als pilarenwand het patroon van de boomstammen in de onmiddellijke omgeving weerspiegelt.
Deze pilaren tillen daarbij de gebouwen tot ver boven straatniveau.

Keramiek, glas en aluminium
Het hoogwaardige karakter zorgt voor de speciale vormgeving van de gevel: een combinatie van glas, keramische elementen en Prefa Aluminium.
"De keramiek vormt het spanningsveld tussen nieuw en oud.
De profielassen van aluminium geven de elegante touch en zijn tegelijkertijd esthetisch en functioneel", beschrijft Sahlmann het gevelconcept en voegt toe: "Het aluminium speelt net zoals de keramiek met licht. In de loop van de dag wisselt de gevel, afhankelijk van het zonlicht, van kleur.
" Wit zou als dominante kleur qua reflectie te krachtig zijn geweest, zilvermetallic maakt een beter effect mogelijk, waarover de architect vandaag de dag zeer tevreden is.
Om het woonkarakter van het object te onderstrepen, beschikt elk gebouw over een eigen glaspaviljoen "als ontvangstgebaar".

Overlappende verhalen
"De stad heeft talloze overlappende verhalen. De vraag is, welk verhaal wij kunnen toevoegen", aldus de architect.
Tot op vandaag gaat hij met "passie en optimisme" te werk – anderen noemen het "naïviteit".
Sahlmann weet dat elk project anders is en dat er in zijn beroep geen routine bestaat. "Je springt telkens in koud water", en hij houdt van het proces van ontwikkelen, implementeren en wanneer ideeën werkelijkheid worden.

Voor de bestekteksten van PREFA ALUMINIUMPRODUCTEN op bestekservice.be

KLIK hier